Pomyłka, gafa, lapsus kiks. Zwał jak zwał jest to coś, co zazwyczaj postrzegamy jako element którego należy unikać lub poprawiać czyli błąd. System edukacji w którym mieliśmy wątpliwą przyjemność pobierać nauki, my jak i nasze potomstwo, nie specjalnie pomaga nam zaakceptować nasze błędy. Od zawsze uczono nas, że za takie gafy ponosi się karę. Karani byliśmy niskimi stopniami w szkole czy pisemnymi uwagami. Cały kontekst i sposób w jaki wpisywano nam takie oceny rzadko prowadził do entuzjastycznej mobilizacji, częściej wywoływał negatywne emocje i zniechęcenie. Przez co wielu z nas nie podejmowało prób rozwiązania zadania gdy uznaliśmy, że jest ono zbyt trudne. To z kolei prowadziło do braku chęci doświadczania nowego, eksperymentowania, i eksploatacji z obawy przed porażką. Odsyłam do badań Carol Dweck. Prawdopodobnie przez takie podejście wielu z nas nie stara się zmienić, poprawić swojego życia bo mamy wielki problem z opuszczeniem tego co znamy. Z opuszczeniem tzw. strefy komfortu. W życiu każdy z nas popełnia błędy. Są one nieodłączną częścią procesu uczenia się, rozwoju osobistego i osiągania sukcesów. Jednak kluczowym elementem jest to, w jaki sposób na nie reagujemy i jak je interpretujemy.
Zdrowe podejście do popełniania błędów obejmuje akceptację własnych niedoskonałości, naukę na własnych doświadczeniach oraz wykorzystanie ich jako bodźca do rozwoju i samodoskonalenia. Oprah Winfrey zauważyła: "Błąd jest okazją do nauki czegoś nowego. Gdybyś nigdy nie popełnił błędu, nigdy nie odkryłbyś czegoś nowego." Ale tego musieliśmy się sami nauczyć, bo w szkole nam takiego podejścia nie przekazano. Nie uczono nas o konsekwencjach tylko mówiono o karze i nagrodzie. A w zasadzie więcej o karze, bo niby skuteczniejsza była. No dobra ale w takim razie co to jest kara a czym są konsekwencje? Różnica między karą a konsekwencją polega na tym, że kara jest świadomym działaniem nakładanym w odpowiedzi na niepożądane zachowanie, podczas gdy konsekwencja odnosi się do naturalnych rezultatów lub wyników określonych działań lub wyborów, zarówno tych przyjemnych jak i mniej. Wracając do nastawienia do błędów, to jest ono kluczowe jeżeli mają być pożyteczne. Jak obrócić porażkę w coś pozytywnego?
Po pierwsze, zdrowe podejście do popełniania błędów wymaga akceptacji faktu, że jesteśmy tylko ludźmi i nie jesteśmy pozbawieni możliwości popełniania błędów. Jak powiedział Albert Einstein: "Człowiek, który nigdy nie popełnił błędu, nigdy nie próbował czegoś nowego." Zamiast obwiniać siebie za każdy zły rezultat, warto zrozumieć, że to naturalna część naszego życia i procesu nauki.
Akceptacja własnych niedoskonałości pozwala nam spojrzeć na błędy z większą empatią i zrozumieniem, zarówno dla siebie, jak i dla innych.
Po drugie, zdrowe podejście do popełniania błędów opiera się na nauce na własnych doświadczeniach. Jak zauważyła Maya Angelou: "Nie chodzi o to, że popełniasz błędy, ale o to, czy uczysz się z nich." Każde niepowodzenie, może być cenną lekcją życia, jeśli jesteśmy gotowi wyciągnąć z niego odpowiednie wnioski. Analiza pozwala nam zidentyfikować przyczyny ich wystąpienia oraz znaleźć sposoby, aby ich unikać w przyszłości. Dzięki temu, popełnione błędy stają się fundamentem naszego rozwoju i wzrostu osobistego. Napoleon Hill powiedział: "Porażka jest tylko odwróconym sukcesem. A każdy, kto uczy się z porażki, jest zawsze blisko sukcesu." Natomiast Henry Ford mówił: "Jedynym prawdziwym błędem jest ten, z którego nie uczymy się niczego."
Po trzecie, wykorzystanie ich jako bodźca do rozwoju i samodoskonalenia pozwala również dostrzec pozytywy z bolesnych doświadczeniach. Zamiast traktować błędy jako porażki, możemy spojrzeć na nie jako na okazję do poszerzenia swoich umiejętności, zdobycia nowych doświadczeń i doskonalenia siebie. Wzmacnianie swojej odporności na błędy pozwala nam przezwyciężać przeszkody, stawiać czoło wyzwaniom i osiągać większe sukcesy w życiu. Zdobywamy umiejętność panowania nad emocjami co prowadzi do jasnej oceny sytuacji i kreatywnych rozwiązań. Chroni nas przed niepotrzebnymi stresami i dodaje wiary w siebie. Niezależnie co nam się w życiu przytrafia najistotniejsze jest co my z tym robimy. Przeszłość nie jest po to, żeby trzymać nas kurczowo przez emocje w trudnych chwilach. Jest po to, byśmy się pochylili nad nią z rozwagą, wyciągnęli wnioski i odrobili lekcje. Nie należy zbyt długo tkwić w dawnych przeżyciach. Jedno co powinniśmy zrobić to zastanowić się jak drugi raz nie popełniać tej samej pomyłki. Znaleźć inną drogę, bo tylko wtedy jest szansa na inny wynik. Dobrze opracowana strategia do osiągnięcia celu najczęściej jest konstruowana na podstawie wcześniejszych doświadczeń, których rezultat pozostawiał wiele do życzenia. To jest jedyna droga, która gwarantuje sukces zwłaszcza gdy jest podparta samodyscypliną. Przyzwolenie na popełnianie błędów i podejście do nich jak do życiowych lekcji ułatwia realizację planów. Czasami by żyło się lepiej wystarczy zmienić podejście.
